Geduldig wacht ik de volgende test-suggestie af. In mijn inbox verschijnen de woorden ‘Ford’ en ’S-MAX’. Zou VAB weten dat ik geen gezin heb?
Met een bagageruimte van 2200 liter (in 2-seat modus) en plek voor zeven, is de S-MAX met recht een gezinswagen te noemen. De gemiddelde hondenuitlaatservice en kinderopvang zijn jaloers op zo’n (bedrijfs)wagen als deze. De tweede en derde zitrij zijn handmatig neerklapbaar. De stoelen van de derde zitrij zijn zelfs gelabeld als ‘easy fold flat’ (geheel inklapbaar dus). Naast de bagage- en beenruimte vergroot het panoramadak en de immens grote vooruit het ruimtelijke effect nog eens extra, door de hoeveelheid daglicht die in de auto naar binnen valt.
Naast een grote voorruit heeft de S-MAX tevens een opvallend groot, maar met name diep, dashboard. Zo diep, dat je hier met gemak op kunt picknicken met je gezin! Het interieur is, zoals we gewend zijn van Ford, alles behalve schreeuwerig of opvallend. Veel leer, kunststof en zwart. Het middenconsole vind ik dan wel goed gelukt; een vleugje pianolak geeft het geheel direct een wat chiquere uitstraling. Voor de knoppen geldt ‘vorm volgt functie’. In de cockpit zit zowat alles verstopt wat men nodig mocht hebben. Van bekerhouder tot aan touchscreen met Voice Control.
Voice Control is één van de leukere snufjes; je hoeft niet in volledige zinnen te praten maar door middel van commando’s zoals ‘Lees bericht’ en ‘Bel naar huis’. Je kunt het systeem zelfs vragen voorleggen zoals ‘Wat wordt er afgespeeld?’ Wijs nietwaar? Maar daar blijft het niet bij. De S-MAX is voorzien van gemakken waaronder Active Park Assist (automatisch inparkeren) en een handsfree achterklep. Je weet wel, zo eentje waar je met de sleutels in de zak (en een krat bier in de handen) door middel van een voetbeweging onder de achterbumper de klep kunt openen. Gemak dient de mens.
De S-MAX zou geen gezinswagen to the max zijn (flauw) wanneer hij niet goed ingespeeld zou zijn op veiligheid. Zo beschikt hij over camera’s en radar waarmee hij auto’s en voetgangers herkent. Dit systeem is ontworpen om de berijder te waarschuwen voor een mogelijke aanrijding. Indien er niet gereageerd wordt, worden de remmen automatisch ingeschakeld. Daarnaast kan hij ook verkeersborden herkennen, waarschuwt hij als er iets in je dode hoek zit en past hij automatisch de snelheid aan de ter plekke geldende maximum snelheid aan. Toch handig, zo’n assistent (en daarmee bedoel ik niet de bemoeizuchtige co-piloot op de bijrijdersstoel).
Met deze family car valt verrassend goed te rijden, ook wanneer je er alleen in zit. Het valt me op dat ik, gezien zijn afmetingen, vloeiend bochten kan nemen. Dit komt door Adaptive Steering; wat inhoudt dat de stuuroverbrengingsverhouding automatisch wordt aangepast aan de rijsnelheid van de auto hetgeen de stabiliteit en het rijcomfort verbetert. Ook ben ik zeer te spreken over de Intelligent All-Wheel Drive van de Ford S-MAX. Deze controleert continu waar kracht nodig is en leidt automatisch het motorkoppel naar elk individueel wiel voor meer grip en controle. Zo is maar weer eens bewezen dat je geen compromissen hoeft te sluiten wat betreft goede rijeigenschappen, eenmaal je genoodzaakt bent om te kiezen voor een gezinswagen. Ze bestaan!
Toegegeven: ik begon wat sceptisch aan deze rijtest maar de S-MAX heeft mij, als kinderloze jongedame, weten te overtuigen van zijn kunsten. Is er dan helemaal niets op aan te merken? Weinig. Al kon ik maar niet wennen aan de ‘hangende’ pedalen (voet past niet lekker op het voetstuk van het pedaal) en had ik Ford ook geloofd als de 1.5 EcoBoost motor 120 pk zou leveren in plaats van de werkelijke 160 pk. Klinkt fors, viel in praktijk dus wat tegen. Niet dat het een wagen is om wedstrijdjes bij het stoplicht aan te gaan met anderen maar de kinderen moeten wèl op tijd op school afgeleverd kunnen worden met de S-MAX. Ach ja, de leus van Ford is tenslotte ook niet ‘Go Faster’maar ‘Go Further’.
Deze rijtest verscheen eerder in het maartnummer van VAB Magazine.
SOCIALS