Het Automeisje

Gisteravond vond de première van de nieuwe Nederlandse film ‘De Surprise‘ plaats in Amsterdam. Hoofdrolspelers Georgina Verbaan en Jeroen van Koningsbrugge zouden die avond in stijl op de rode loper van Tuschinski verschijnen; namelijk in een door mij voorgereden ‪Jaguar‬ f-type. Jaguar Nederland heeft dit logistieke klusje aan mij toevertrouwd. Erg glamoureus zou je denken…

In werkelijkheid viel dit wel mee. Het was vooral erg stressen! De race tegen de klok begon al onderweg naar Amsterdam; dik een half uur file op de A2. Kruipend achter je voorganger aan over het wegdek, met een machine onder je kont van 380 pk. Werkelijk tenenkrommend. Enfin, eenmaal aangekomen in Amsterdam besloot ik netjes mijn contactpersoon van de organisatie te bellen om te melden dat we 10 minuutjes later zouden arriveren. We moesten immers nog een tweede Jaguar f-type oppikken bij Hotel The Grand en het verkeer in Amsterdam werkt ook niet echt mee. De receptionist van The Grand had even de memo gemist en wilde ons aanvankelijk de sleutel niet overhandigen.

Gaan jullie proefrijden? – Uh nee, dit is speciaal vervoer ter promotie van De Surprise. ”Onmogelijk hoor, om nu bij Tuschinski voor te rijden met een auto.” – Uh jawel, dat is zo afgesproken!

Even voor de duidelijkheid – Jeroen en zijn vrouw zouden in de eerste auto stappen en Georgina & regisseur Mike van Diem samen in de tweede wagen. Blijkbaar stonden die al te popelen want mijn contactpersoon belde mij nu weer op, lichtelijk in paniek. Ondertussen waren de twee f-types zich tussen het te drukke verkeer in Amsterdam Centrum aan het worstelen. Ik probeerde haar gerust te stellen door te zeggen dat de navigatie aangaf dat het nog slechts enkele minuten zou duren voordat we er waren. Ook ik wist, dat dit erg optimistisch klonk voor Amsterdam in spitstijd. ”Jullie komen te laat! Pak desnoods de trambaan en riskeer een boete!” Boete oké, die declareren we dan wel weer maar zo’n mooi apparaat van maar liefst 125.000 euro kort rijden – no thanks.

Toch hebben we de trambaan moeten pakken, met gevaar voor eigen leven. Even, heel even, waande ik me in de film ‘The Italian Job’. Eenmaal aangekomen aan de achterkant van Tuschinski (lees met rode wangen van de adrenaline en dik 15 minuten te laat) was mijn voorstelling van een glamoureuze ontvangst helemaal weg. Iedereen leek zwaar gestresst, er kon geen ‘hallo’ meer vanaf. ”Jij bent de chauffeur? Omdraaien en opstellen!” Haastig kwamen daar de hoofdrolspelers en de regisseur al aan. Ze stonden duidelijk al op ons te wachten. Ik probeerde nog kalm uit te leggen hoe de automaat werkt en – vooral belangrijk – waar het knopje van de ‘P’ zit. ”Oh een automaat, dat is super makkelijk!” riep Georgina uit en begon toen nog even snel haar lippen te stiften op de bijrijdersstoel. Terwijl bestuurder Mike lichtelijk verrast de twee pedalen onderzocht. Jeroen riep nog tegen Mike dat het wel goed kwam, dat hij wel voorop zou rijden en kroop toen snel achter het stuur van de voorste Jag. Daar gingen ze, de hoek om. Al dat gehaast voor welgeteld 50 meter? 

Even bleef ik verbouwereerd achter. Ik wilde bijkomen van al dat gehaast maar er was geen tijd; we moesten de f-types weer wegrijden nadat ze waren uitgestapt op de rode loper. Daar ging ik – rennend over de klinkertjes in de steegjes van Amsterdam op mijn hoge hakken. Wederom erg glamoureus zo’n verzwikte enkel. Toen we aankwamen aan de voorkant van Tuschinski, waren ze net uitgestapt. Moment gemist. Geen ‘dankjewel’, geen ‘doei’… niets. Super naïef dat ik dacht dat ik nog wel even een leuke selfie kon maken met Georgina bij de auto. Maar goed, kan ik ze het kwalijk nemen op zo’n moment?

Onder toeziend oog van het publiek, die waarschijnlijk dacht dat we die dure auto’s gingen carjacken, stapten we weer in in de ronkende Jag’s en reden ze weg. Het plan was om ze ‘even snel’ onder te brengen in een dichtbijgelegen parkeergarage en dan terug te lopen naar het theater waar we zelf ook de film mochten bijwonen. Echter waren alle garages in de buurt vol. Tuurlijk. Verdwaald reden we rond in Amsterdam, op zoek naar een veilige plek om de auto’s te stallen. Ook de politie merkte ons op en bleef een beetje om ons heen hangen. Ik droeg mijn stoute schoenen die avond en besloot op ze af te stappen.

Dag heren, zouden jullie ons een gunst willen doen? We kunnen deze beauty’s nergens kwijt… behalve bij Hotel The Grand, daar is nog plek weet ik. Maar je voelt hem al aankomen; hoe komen we dan terug? We brengen jullie wel, geen probleem – luidde het antwoord.

En zo gebeurde het dat we met politie escorte naar The Grand werden gereden. De kleppen van de uitlaat gingen open en voor het eerst die avond, genoten we met volle teugen van Amsterdam. Het mooiste waren nog de blikken van de organisatie, toen we een tikkeltje aan de late kant afgezet werden door een politiebusje, op de rode loper voor Tuschinski. Zo zie je maar; bouw je eigen feestje.