Tegenwoordig hoeven we niet meer met twee woorden te spreken. Citroën DS is niet meer, de twee hebben hun huwelijk verbroken en zijn als aparte merken verder gegaan. De DS is geïnspireerd op de beste Franse knowhow en blijft de waarden innovatie en onderscheid uitdragen, die het merk erfde van de DS uit 1955.
Aangenaam verrast werd ik door de DS 3, waar ik eerder al een week in rond reed. Het is een serieuze kar die de meeste hippe stadsauto’s achter zich laat als het op rij-eigenschappen aankomt. Dat merk je in alles; het stuurgedrag, het schakelen, de wegligging, het onderstel en de vering. De DS 3 is een volwaardige auto. Zo aangenaam verrast dat ik me spontaan op de wachtlijst liet zetten om met de grote broer te rijden: de DS 4 Crossback.
De DS 4 geniet een maatje meer en is zogezegd volgroeid. Het moet gezegd worden, de DS 4 Crossback ziet er een stuk avontuurlijker uit (mede dankzij de dakrails, spoiler en kekke Orange Tourmalin lak i.c.m. de 18” Brisbane Noir velgen) in vergelijking met de DS 3. De bodemvrijheid van de Crossback insinueert zelfs dat een stukje offroaden tot de mogelijkheden behoort. Laten we het er op houden dat je van de gebaande paden af kan, maar dat daar het avontuur ook ophoudt.
Voordat ik plaatsnam achter het stuur hadden zijn looks me al behoorlijk beïnvloed. Vol goede moed drukte ik op de startknop en zette ik de automaat in Drive. Toch trokken mijn mondhoeken met elke kilometer steeds iets meer naar beneden. Gedesillusioneerd vroeg ik me af hoe het nou zo kan zijn dat de DS 4 qua rijplezier niet de overtreffende trap van de DS 3 is? Geheel tegen mijn verwachtingen in, stelt ‘de grote broer’ mij teleur als het op rijplezier aankomt.
Ondanks dat de DS 4 over een zwaardere motor beschikt dan de DS 3, namelijk een 1.6 Turbo benzinemotor (165 pk) vs. een 1.2 liter turbo benzinemotor (110 pk), mis ik wat pit. Wellicht dat de automaat hier een grote rol in speelt aangezien deze allesbehalve direct en soepel reageert. Even snel een kruispunt overschieten is er niet bij. De DS 3 die ik reed was voorzien van een handbak, wat ook voor de DS 4 mijn persoonlijke keuze was geweest. Want waarschijnlijk heb je zelf een beter gevoel voor timing dan de automaat.
Daar komt bij dat ik ruzie had met zo’n beetje alle instrumenten die normaal gesproken zo gemakkelijk intuïtief bediend kunnen worden – helemaal door iemand die regelmatig in andere auto’s zit en rijdt (that would be me). Zo bleef ik van links naar rechts gaan doordat de bediening van het knipperlicht een speciale ‘touch’ vraagt, kwam ik een half uur later aan op bestemming omdat een adres invoeren nog nooit zo lastig was met het 7″ touchscreen, was ik bij iedere keer starten opnieuw mijn favoriete radiozender kwijt en stoorde ik me tijdens de nachtelijke ritten aan de reflectie van digitaal instrumentenpaneel (blauw/wit licht) in de voorruit. Het zijn kleine ergernissen, ik weet het. Maar waarom snapt DS dit zelf niet anno 2017, met hijgende concurrenten in de nek?
Waar het de DS 4 aan ontbreekt, is het scherpe stuurgedrag en de strakke wegligging van de DS 3. De Crossback is wat log en lomp in de omgang en mist die Franse finesse. Toch geloof ik nog in het merk DS, al zou ik iedereen die overweegt een DS 4 te kopen, aanraden om eerst eens een proefrit in de kleinere variant te gaan maken. Ja, je levert wat in op bagage- en binnenruimte maar tenminste niet op rijplezier. En dat is, mij als Automeisje zijnde tenminste, meer waard.
De DS 4 Crossback is er vanaf € 30.630,00
SOCIALS