Kimberley is 31 jaar oud, woont in Breda en is 4,5 jaar geleden begonnen met werken voor Rijkswaterstaat als weginspecteur. Inmiddels is ze gepromoveerd tot ‘senior weginspecteur’ en heeft ze Brabant voor Utrecht verruild als werkgebied. Wellicht ken je haar al van het tv-programma ‘Helden van de weg’. En een heldin van de weg, dat is ze zeker.
- Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit?
‘’Er is geen gemiddelde. De ene dag is het rustig en de andere dag ben je van de ene naar de andere melding aan het rijden, ook afhankelijk van het weer. Je kunt meerdere kleine incidenten hebben op een dag of één groot ongeluk waar je uren mee bezig bent. Ook de verschillende diensten (vroege-, late- of nachtdienst) beïnvloeden het aantal meldingen. Uiteraard zijn de spitstijden vaak erg druk maar ook ’s nachts hebben we onze handen vol aan bijvoorbeeld het controleren van wegwerkzaamheden.’’
- Wat doet een weginspecteur precies?
‘’Wij zorgen voor veiligheid en doorstroming op en om de snelweg. Onze kerntaak is incidentmanagement; ongevallen en pechgevallen. Daarnaast houden we ons bezig met toezicht op onderhoud en inspectie van de weg.’’
‘’Het werk is niet geheel zonder risico. Je staat toch dagelijks tussen het voorbijrazende verkeer. En dan maar hopen dat mensen geen rood kruis boven de weg negeren. Je zult versteld staan hoe vaak dat nog gebeurt. Veiligheid staat dus hoog in het vaandel. Het is belangrijk om niet laks te worden, daar schuilt het gevaar. Toch rijden we alleen en gaan we alleen naar een melding. Uiteraard kunnen we steun verwachten van onze directe collega’s, de verkeerscentrale en overige hulpdiensten’’.
- Welke verkeerssituatie waarbij je hebt moeten assisteren zal je altijd bijblijven?
‘’Ik heb wel eens een melding gehad van een ongeval waar ik direct op af ging. Eenmaal aangekomen kreeg ik van de verkeerscentrale door dat de bestuurder vuurwapengevaarlijk was. Ik mocht geen hulp meer verlenen en moest in de auto blijven zitten met mijn deuren op slot wachtend op het arrestatieteam van de politie. Dat waren spannende minuten.’’
‘’Omdat wij altijd op de snelweg zitten tijdens onze dienst, zijn wij vaak als eerste ter plekke bij een ongeval. Soms kom je dan onvoorbereid aan omdat er nog geen update bekend is over de exacte situatie. Toch word je dan geacht te helpen waar je kunt. Je ziet dan wel eens dingen, die je liever niet had willen zien. Het is mij een paar keer overkomen, gelukkig met voldoende tijd ertussen. Ik kan er goed over praten met collega’s en het uiteindelijk een plekje geven. Mocht het nodig zijn, is er professionele hulpverlening beschikbaar.’’
- Wat voor een vooropleiding moet je voor dit beroep gevolgd hebben?
‘’Je hoeft geen specifieke vooropleiding gevolgd te hebben, de opleiding tot weginspecteur volgt men voornamelijk intern. Wel moet je minimaal MBO werk en denk niveau hebben. In het bezit zijn van een rijbewijs is een vereiste.‘’
‘’Daarbuiten heb je regelmatig cursussen, trainingen en terugkomdagen waaronder de tweejaarlijkse rijvaardigheid-training. Ook hebben we af en toe een opfrisser nodig wat betreft incidentmanagement, vanwege de steeds veranderende (verkeers)regels. Intern doen wij ook regelmatig maquette oefeningen: met collega’s bootsen we dan een bepaalde situatie na en sparren we onderling over hoe dit het beste te kunnen oplossen. Eigenlijk ben je dus constant aan het bijleren.’’
- Welke kwaliteiten/eigenschappen zijn belangrijk met zo’n functie?
‘’Autorijden kan in principe iedereen die zijn/haar rijbewijs haalt. Het is belangrijk dat je een goed verkeersinzicht hebt en snel kan anticiperen. Het is prettig als je gemakkelijk met verschillende type mensen om kunt gaan; je bent tenslotte wel het visitekaartje van RWS. Daarnaast moet je stressbestendig zijn en geen negen-tot-vijf mentaliteit hebben’’.
- Hoe is de verdeling man/vrouw in jullie vak?
‘’Heel veel mannen en heel weinig vrouwen. Op dit moment zijn er zo ongeveer 260 weginspecteurs in Nederland waarvan er 10 vrouw zijn. We zijn dus echt een minderheid. Sommigen mensen reageren dan ook verbaasd als ze zo’n klein meisje (mijn lengte werkt niet echt mee) uit zo’n grote auto zien stappen. Zolang je ze maar kan overtuigen van jouw kennis en kunde maakt het echt niet meer uit of er nou een man of vrouw tegenover ze staat. Ik sta mijn mannetje wel.’’
‘’Laatst droeg ik een keer mijn haren los tijdens een dienst. De wind blies het alle kanten op en blijkbaar had dit effect op passerende automobilisten in de file. Na een tijdje heb ik mijn petje maar even opgezet en nam het toeteren en zwaaien af. Dit bewijst maar weer dat een vrouw binnen dit beroep niet heel vanzelfsprekend is voor het gros van de mannen.’’
SOCIALS