Rijtest Alfa Romeo 4C Spider

Een veelgestelde vraag aan mij is: ‘Rijd je nog wat leuks binnenkort?’ Toen ik deelde dat de Alfa 4C Spider op de planning stond, reageerde mijn omgeving met enthousiaste oeh’s en aah’s. Heel eerlijk gezegd begin ik niet spontaan te stuiteren bij het horen van de merknaam. Maar aangezien de 4C hordes fans heeft, ook buiten Italië, moest het er wel een keer van komen. Ik was benieuwd of al deze ophef over deze sportieve spaghettivreter terecht is.

De toevoeging Spider aan de modelnaam is discutabel. Deze had net zo goed ‘Targa’ kunnen zijn, aangezien eerdere Spiders van Alfa wel compleet topless gingen. Zo heb ik me rot gezocht naar een manier om het staande achterruitje naar beneden te krijgen – want Spider – maar deze bleek statisch te zijn. Het verwijderen van het dakje gaat helaas niet elektrisch maar vergt een stappenplan welke bestaat uit los klikken, oprollen en opbergen – blijkbaar zijn de Italianen geen fan van spontane acties.

Dat ‘Italian craftsmanship’ in de duurdere, sportieve auto’s nog wel eens wat te wensen over laat, is ook bij Alfa Romeo het geval. De afwerking in de 4C is net zo spartaans als zijn rijgedrag. Dit exemplaar (1 van 20) heeft een kleine make-over ondergaan. Hij mag zich gelukkig prijzen met leder, alcantara, rode stiksels en sportstoelen in de cockpit. Vanaf de buitenkant te herkennen aan extra koolstofvezel (onder andere het dak, spiegelkappen en op de roll-bar) en 18-inch lichtmetalen Titanio-wielen (achter zelfs 19-inch).

De CPZ Track Edition is door Alfa samen met Circuit Park Zandvoort bedacht en geproduceerd in een gelimiteerde oplage van 20 stuks (exclusief voor de Nederlandse markt). Naast de optische verschillen onderscheid de CPZ editie zich van een gewone 4C door de laptimer, een apparaat waarmee de rondetijden op diverse circuits niet alleen te meten, maar ook te vergelijken zijn. Baasjes krijgen een eigendomscertificaat mee en ook een rijvaardigheidscursus op Circuit Park Zandvoort om de Snelle Jelle uit te hangen met eigen wagen is onderdeel van de deal.

Had ik al gezegd dat de 4C over een carbon monocoque beschikt? Dat is Italiaans voor ‘je gaat elke steentje op het wegdek voelen en bent na 20 km afgelegd te hebben stokdoof’. Daarentegen weegt het slechts 975 kg, waardoor je in samenwerking met de 1750 cc turbomotor (240 pk) een topsnelheid van nog net geen 260 km/u haalt. Een viercilinder die je in 4,5 sec van 0 naar 100 km/u brengt – niet slecht. 

De 4C is geen dagelijkse auto. Het gas is erg lastig te doseren, de remmen zijn extra bijterig en het sturen zonder stuurbekrachtiging is een (z)ware workout. Passend in dit rijtje zou een handbak geweest zijn, toch heeft Alfa voor een automaat gekozen. Heel soepel verplaats je je dus niet van A naar B. Het is letterlijk hollen of stilstaan met dit apparaat. Hollen dus. Voor de volle honderd procent vertrouw ik deze temperamentvolle ros niet, niet zoals ik een Duitser door de bochten zou jagen, het blijft tenslotte een Italiaan hè. Maar dat is ook meteen zijn charme; uiteindelijk willen wij dames toch die badboy met zijn streken en nemen we het risico dat ons hartje gebroken wordt voor lief. Saai is het in ieder geval nooit in zijn gezelschap.

De 4C Spider CPZ Track Edition is er vanaf 88.350 euro.

 

 

Geen reacties mogelijk.